در آن لحظه(۴)

در آن لحظه که می‌پژمرد و می‌رفت ٬

و لختی عمر جاویدان هستی را

به غارت با شتابی آشنا می‌برد و می‌رفت ٬

در آن پر شور لحظه

دل من با چه اصراری تو را ‌خواست

و می‌دانم چرا خواست ٬

و می‌دانم که پوچ هستی و این لحظه‌های پژمرنده

که نامش عمر و دنیاست ٬

اگر باشی تو با من ٬ خوب و زیباست.